Deze blogpost is misschien te lang voor de ruimte, dus excuses daarvoor. Ik had een afspraak met mijn vriend, Pasi, voor een etentje. Hij stond buiten het restaurant op me te wachten. Pasi is lang en gebeiteld met ijsblauwe ogen. Toen hij me zag, glimlachte hij. Toen ik in de auto stapte, zei hij: "Wat zie je er mooi uit vanavond. Zullen we?" Ik knikte. Ik zeg het je, Finse mannen zijn echt iets anders. We reden een eindje. Het waren maar 20 minuten, maar het had net zo goed een uur kunnen zijn, want het enige waar ik aan kon denken was Pasi's hand op mijn dij. Ik wilde naar hem toe reiken en zijn hand pakken